Pamiętam, jak Gedz nazywany był w komentach na Popkillerze czy innym Ślizgu „chujowym grajkiem”, „marną kopią Lil Wayne’a”, „podróbką” itp… Inni po takiej fali kiepskich ocen i zgniłych pomidorów odłożyliby mikrofon i odeszli od bitmaszyny, by zająć się jakimś inną dyscypliną (np. szydełkowaniem). A co zrobił Gedziula? Spokojnie wytrzymał hejty, po czym uśmiechnięty, z bletką w szponach, skierował się do swego „laboratorium”, by nagrać kolejne kawałki.
Rezultat? W ciągu kilku lat Gedztleman zdobył sobie sporą renomę na polskiej scenie, czym zamknął japy większości hejterów. Po udziale w akcji „Popkiller – Młode Wilki” ( i świetnym „Życie kręci się jak Vestax” z powstałej w ramach „MW” składanki), po niezliczonych gościnnych udziałach u innych raperów, po ciekawej EPce „Ręka na pulsie” - wszyscy niecierpliwie wyczekiwali solówki reprezentanta Pomorza i Tri-City. I dostali materiał, który przekroczył wszelkie oczekiwania.
