Niech tytuł nikogo nie zmyli – nie będziemy dziś poruszać kwestii powstania Ziemi, lecz rzecz która jakby nie patrzeć zrewolucjonizowała obuwie sportowe – poduszka z powietrzem w podeszwie buta od firmy Nike.
W połowie lat '70 inżynier Frak Rudy wpadł na pomysł aby stworzyć system amortyzujący w bucie który nie będzie wyrabiał się jak pianka przez co będzie trwalszy. Próbował sprzedać swój pomysł wielu firmom, lecz wszędzie słyszał odmowę, z racji że nowa technologia wymagała sporych zmian w procesie produkcji.
W kwietniu 1977 trafił do firmy Nike gdzie na pierwszym spotkaniu dał dyrektorowi generalnemu parę butów z doczepioną podeszwą z wbudowaną poduszką, a on od razu zabrał je na 15 minutową przebieżkę. Po powrocie powiedział Rudy'emu że nie ma pojęcia o butach, ale czuł się całkowicie inaczej co mu się podobało. To dało początek dopracowywaniu technologii.
Pierwsze egzemplarze zostały sprawdzone podczas maratonu w Honolulu w 1978, lecz niestety wierz buta odklejał się od podeszwy. Firma chciała od zawodników buty z powrotem aby dopracować niedociągnięcia, lecz oni nie chcieli ich oddać, woleli kleić je taśmą, gdyż tak im odpowiadało bieganie w nich. Problem został szybko rozwiązany i produkt był gotów podbijać rynek. Model Tailwind – pierwszy but wykorzystujący poduszkę Air. Dalej to już historia...
Dobra, Nike poza hasłem 'Just Do It' powinien jeszcze posiadać logo z napisem 'innowacja', bo jakby nie patrzeć, to jest to, na co marka głównie stawia. Ciągłe próby rozwoju, innowacje, nowinki technologiczne – wszystko czym można zaskoczyć klienta i zachęcić go do kolejnego zakupu.
Nike Air – pierwsze system, który znajdował się w pełni w podeszwie buta. Posiada od najmniejszą objętość powietrza ze wszystkich systemów amortyzujących Nike'a. To on znajdował się we wspomnianym modelu Tailwind z 1979 roku, to on gościł w koszykarskim klasyku Air Force 1 z 1982.
Air Max – Tinker Hatfield w dzisiejszych czasach można uznać za guru jeśli chodzi design butów. Ale w połowie lat '80, zainspirowany centrum Pompidou w Paryżu, postanowił pokazać system Air – zrobić bo widocznym w podeszwie. Skutek? Większa objętość co dawało większą amortyzację. W 1987 po raz pierwszy zagościł w modelu biegowym Air Max 1, a w 1988 w butach do gry – Air Revolution i Air Jordan III.
Tuned Air – kolejna wariacja systemu Air Max – zapewniający dodatkową tam gdzie jest potrzebna, a składają się na to dodatkowe półkoliste elementy w poduszce. Mają one różną wielkość, rozmieszczenie w zależności od potrzeb.
Zoom Air – najprościej ujmując- spłaszczony Air Max. Zachowanie amortyzacji przy zapewnieniu bliskości podłoża, ważnym elemencie w dyscyplinach choćby jak koszykówka, piłka nożna, tennis.
Caged Zoom – czyli jeszcze powiększony Zoom Air opakowany w 'klatkę' w celu zapewnienia stabilizacji.
Max Air 360 – największa poduszka Air kiedykolwiek skonstruowana. Zastosowanie jej w bucie skutkowało całkowitym brakiem pianki w podeszwie – była ona w pełni poduszką.
OK, tyle teorii, czas na praktykę. Jakie były kluczowe modele?
Air. Wspomniane wcześniej Tailwind oraz Air Force 1, pozwolę sobie nie rozpisywać się dalej tylko przejść do następnego zagadnienia ;)
Air Max. Wymienione zostały pierwsze modele z widoczną poduszką, lecz tutaj proces ewolucji jest znacznie dłuższy. Normalną koleją rzeczy jest że starano się powiększyć system- czy to w modelach Air Max 90, Classic BW, Air 180 (poduszka była częścią podeszwy – zastosowano również identyczne rozwiązanie w modelu do gry Air Force 180). Jako że w osi wertykalnej już nie dało się powiększyć poduszki- w końcu już sięgała ziemi, postanowiono w przeciwnym kierunku ją powiększać – tak w 1993 w modelu Air Max 93 zastosowano panoramiczną poduszkę w całej pięcie, a koszykarskim odpowiednikiem był Air Force Max.
Dwa lata później nastąpił kolejny przełom – w modelu Air Max 95 widoczna poduszka zawitała w przedniej części buta. Air More Uptempo – ten but obstawiam że nie jedna osoba kojarzy z racji swojego wielkiego napisu 'AIR' – a jest on jednym z pierwszych do kosza gdzie zawitała wspomniana technologia. Można powiedzieć, że ostatecznym krokiem było wprowadzenie poduszki o pełnej długości – nastąpiło to znów po dwóch latach w modelu Air Max 97 i z butów do gry m.in. w Air Pippen. W 2006 premierę miał system Air Max 360 - jak mówiono - po 20 latach pracy udało się ziścić ideę 'run on air' (biegaj na powietrzu).
Zoom Air. Tak jak o modelach opartych na technologii Air Max możemy mówić o swoistym kulcie, bądź przynajmniej kluczowe modele cieszą się popularnością właśnie ze wzgląd na przełomowość, tak z systemem Zoom Air już tak do końca nie jest. Pierwszym butem bazującym na tej technologii były z 1996 roku biegówki Air Zoom Alpha dziś będące nieco zapomnianymi, do kosza to m.in. Zoom Flight Five kojarzone bardziej jako pierwsze buty Jasona Kidda, Air Jordan XII (kto pamięta Jordany za stosowane systemy a kto za charakterystyczny wygląd danego modelu?). W 1997 ukazał się model Air GX – tak, to jest but do piłki nożnej, pierwszy posiadający jakikolwiek system amortyzujący.
O technologiach firmy Nike można by długo i wiele pisać, lecz póki co zakończymy na tym co jest, a to niemal przysłowiowy wierzchołek góry lodowej ;)
Gościnny wpis naszego człowieka, autora bloga http://butologia.blogspot.com/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz